Η πορεία των Ρομπότ Επίστρωσης έχει μεταμορφωθεί δραματικά, με γνώμονα την ασφάλεια, την ακρίβεια και την ευκολία χρήσης.
Πρώιμα Υδραυλικά Συστήματα (δεκαετίες 1970-1980): Ισχυρά αλλά ακατάστατα, αναξιόπιστα και επικίνδυνα. Χρησιμοποιούνταν κυρίως για μεγάλα, απλά εξαρτήματα.
Ηλεκτρικά Σερβορομπότ (δεκαετίες 1990-2010): Εισήγαγαν την ακρίβεια, την καλύτερη επαναληψιμότητα και την καθαρή λειτουργία. Ο προγραμματισμός παρέμεινε εξαιρετικά περίπλοκος, απαιτώντας εξειδικευμένες γνώσεις.
Η Εποχή του Μηδενικού Προγραμματισμού (Τρέχουσα): Το τελευταίο εξελικτικό στάδιο, που χαρακτηρίζεται από τη μέθοδο Drag-and-Teach και τις διαισθητικές διεπαφές. Αυτή η μετατόπιση αντιμετωπίζει το τελικό όριο: τη χρηστικότητα .
Σήμερα, οι κατασκευαστές επιλέγουν συστήματα βελτιστοποιημένα για την καταγραφή γνώσεων . Το σύγχρονο ρομπότ ψεκασμού δεν πρέπει μόνο να ψεκάζει τέλεια, αλλά και να επιτρέπει σε έναν έμπειρο εργαζόμενο να μεταφέρει την τεχνική του στο μηχάνημα μέσα σε λίγα λεπτά — ένα βασικό χαρακτηριστικό που διαχωρίζει τα παλαιότερα συστήματα από τις τελευταίες καινοτομίες.